Als (weg)atleet is ‘tijd’ een centraal begrip in mijn leven. Als jochie, toen ik nog tijd had, begon ik met wielrennen. Om de tijd op een leuke manier door te brengen. Maar na mijn studententijd kwam ik er al snel achter dat wielrennen wel erg veel tijd kost: ik besloot te stoppen en ging hardlopen. Een ‘leuke tijd hebben’ werd al snel aangevuld met ‘een goede tijd lopen’. En hoewel ik – ondertussen vader geworden – de tijd die ik had gewonnen door te stoppen met wielrennen inmiddels vijfvoudig investeerde in gezin, werk en woning, gingen er ook steeds meer uren in het lopen zitten. En dat vaak om enkele minuten, of eigenlijk secondes, van een PR af te snoepen. Soms lukt dat gelukkig (nog), en ik heb er eigenlijk altijd een leuk tijd door.
Lees meer