Trainen (lopen) bleef ik wel bij Hellas atletiek doen op de woensdagavond, maar 1x per week lag ik vóór het werk in het zwembad in Amsterdam om samen met een collega de borstcrawl onder de knie te krijgen. Een andere collega was tot een paar jaar geleden een topzwemster en die hadden we gestrikt als trainer.

Maar daarmee red je het niet zomaar. Het mooiste was eigenlijk wel dat andere zwemmers na een aantal weken spontaan tips kwamen geven: “je lichaam is niet stabiel”, “je hoofd moet naar beneden” en bij de opmerking “je kan de strepen op de bodem gebruiken als richting” begreep ik dat ze misschien ook wel een beetje moeite hadden met zo’n amateur in het water. Ze hadden groot gelijk, ik bakte er niet veel van, maar aan motivatie geen gebrek.

Gelukkig werd op raceday duidelijk dat er meer beginners waren en dat je ook met grote stukken schoolslag geen modderfiguur slaat. Het fietsen was zoals verwacht wel leuk en het hardlopen viel vies tegen. Wat een energie kost dat zwemmen en fietsen eigenlijk! Ik herinnerde me ineens de tip dat bij triathlon vooral het verdelen van de energie belangrijk is over alle activiteiten. En toen daalde het pas in, de triathlon is niet zomaar drie sporten na elkaar doen, het is een sport op zich.

Even een triathlon doen was misschien niet zo’n goed plan, maar ik ben wel op slag verliefd geworden op de sport en haar atleten. Ik heb zelden zoveel gedeelde passie en oprechte support naar elkaar gevoeld als op die dag. Volgend jaar een halve, maar dan wel er vol voor trainen!

Geertjan Woltjes
Algemeen Bestuur Hellas Utrecht