De TCS Amsterdam Marathon is vandaag gewonnen door Vincent Kipchumba in een tijd van 2.05.09. De 29-jarige Keniaan liep als eerste het Olympisch Stadion in, perste er een behoorlijk eindsprint uit en slaagde er in om te winnen na een spannend slotstuk. Bij de vrouwen ging het parcoursrecord aan diggelen: de 20-jarige Degitu Azimeraw zette een sensationele tijd van 2.19.26 op de klok. Abdi Nageeye bekroonde zich tot Nederlands kampioen in 2.07.39. De vrouwen liepen een sublieme race in Amsterdam. Op het 35-kilometer punt liepen zelfs nog zes vrouwen onder het parcoursrecord. Zij waren op jacht naar de tijd van 2.21.09, het parcoursrecord dat Meseret Hailu in 2012 liep. In het Vondelpark (39 km) bleek Azimeraw de beste benen te hebben. Ze voerde het tempo verder op en tijdens haar allereerste marathon verbaasde ze iedereen met haar tijd van 2.19.26. Dat is de vierde tijd die dit jaar gelopen is op de klassieke afstand. “Zo’n snelle tijd had ik niet verwacht”, zei ze met een grote glimlach. Ook de drie Ethiopische atleten die volgden, doken onder het oude parcoursrecord. Tigist Girma noteerde 2.19.52, Azmera Gebru nam na 2.20.48 de bloemen in ontvangst en Besu Sado volgde na 2.21.03. Bij de vrouwen werd Bo Ummels Nederlands kampioen. De jonge atlete debuteerde op de klassieke afstand in 2.32.34. “Heel blij hoe mijn eerste marathon verlopen is. Ik had een perfecte haas bij me en ja, de laatste zeven kilometer waren zwaar. Het is me erg goed bevallen.” Ummels eindigde overall als achtste. Miranda Boonstra liep naar het zilver: 2.45.58. Mirte Leloup kreeg het brons omgehangen (2.54.36). Nederlands kampioen: Bo Ummels De mannen liepen ook op diverse momenten in de wedstrijd op het schema van het parcoursrecord. Het goede haaswerk van Edwin Kiptoo zorgde er voor dat de kopgroep goed werd afgezet na ruim 30 kilometer. Acht atleten maakten toen nog kans op de eindoverwinning van de IAAF Gold Label marathon. De omstandigheden waren in Amsterdam in het voordeel: een aangename temperatuur en vrijwel windstil. De mannen maakten er een boeiende wedstrijd van om naar te kijken. Na 37,5 kilometer barste de wedstrijd definitief los: Elisha Rotich en Solomon Deksisa zetten een behoorlijke versnelling in, voordat ze het Rijksmuseum passeerden. Zij werden op de hielen gezeten door Vincent Kipchumba en Betesfa Getahun. Kipchumba bleek het beste bestand tegen alle aanvallen en schreef de editie van 2019 daarmee op zijn naam en liep een dik persoonlijk record. Het parcoursrecord van 2.04.06 van Lawrence Cherono van vorig jaar bleef in de boeken staan. Zijn tijd van 2.05.09 is de tweede tijd die ooit is gelopen in Amsterdam, want Cherono noteerde deze tijd ook in 2017. Kipchumba na de winst: “Ik was de hele race overtuigd dat ik kon winnen, ook toen ik een gaatje moest laten in het Vondelpark. Ik voelde mij sterk en was overal op voorbereid.” Solomon Deksisa uit Ethiopië tekende voor de tweede plaats in 2.05.16. Het podium werd compleet gemaakt door de Keniaan Elisha Rotich (2.05.18). Ook de nummer vier, Betesfa Getahun, bleef met 2.05.28 onder de 2.06. Abdi Nageeye tekende vooraf voor de overwinning. Het zag er tot 21,1 km rooskleurig uit voor de Nederlander. Hij volgde de kopgroep met een relaxte pas. Hamstringklachten dwongen hem er echter toe om het tempo te laten zakken. En zo werd het een lange en eenzame race, waarbij hij onderweg nog wel even werd bijgestaan door een tweede haas. Na 2.07.39 liep hij door het lint van het Nederlands kampioenschap en behaalde hij zijn derde Nederlandse titel op de marathon. Nederlands Kampioen: Abdi Nageeye Met een lichte teleurstelling sprak hij de pers na afloop te woord. “Ik kwam hier voor een snellere tijd. Hamstring problemen na de halve marathon zorgden voor een lastige race. Het was niet makkelijk en ik probeerde te overleven. Ik ben blij dat mijn lichaam oké is en mijn tijd ook.” Met een gebalde vuist kwam Frank Futselaar als tweede Nederlander over de finish. Tijdens zijn tweede marathon verpulverde hij zijn persoonlijk record naar 2.14.08. Op een derde plaats eindigde Roel Wijmenga (2.19.55). Hij hield zich bijna de gehele wedstrijd schuil in de grote kopgroep van de vrouwenwedstrijd. Tekst en foto: Le Champion

Van 7 tot en met 15 november vinden de Wereld Kampioenschappen Para Atletiek plaats in Dubai. Wie gaan we in actie zien tijdens de WK? We stellen de atleten graag aan je voor, vandaag de rollers. Amy Siemons (100 meter) Amy Siemons behoort al geruime tijd tot de beste van de wereld. Ze heeft ondertussen al vier WK-deelnames achter haar naam staan en in november komt daar een vijfde bij. Amy start in Dubai op de 100 meter. Persoonlijk record: 18.64 (17 mei 2014) Beste prestatie dit seizoen: 19.07 (30 mei) Aantal WK-deelnames: 4 Grootste succes op een WK: zilver op de 100 meter Nikita den Boer (5000 meter) Nikita den Boer, voor velen een nieuwkomer binnen de atletiek, verbeterde dit jaar haar persoonlijk record op de 5000 meter met ruim één minuut. Dit was genoeg voor deelname aan haar allereerste WK atletiek. Persoonlijk record: 11.21.69 (2 juni 2019) Beste prestatie dit seizoen: 11:21.69 (2 juni) Aantal WK-deelnames: 0 Stefan Rusch (100 meter) De Haagse-atleet Stefan Rusch maakt zich op voor zijn vijfde WK. Al drie keer eerder won hij een medaille op de WK, alle drie brons. De regerend Europees Kampioen op de 100 meter gaat voor zijn eerste WK-medaille sinds 2013. Persoonlijk record: 15.72 (30 mei 2019) Beste prestatie dit seizoen: 15.72 (30 mei) Aantal WK-deelnames: 4 Grootste succes op WK: Bronzen medailles in 2011 en 2013 Kenny van Weeghel (100, 400 en 800 meter) Al ongeveer twintig jaar meet Kenny van Weeghel zich met de mondiale top. Met zeven WK-deelnames en vier keer een gouden plak is hij één van de routiniers binnen de WK-ploeg. De regerend Paralympisch kampioen (400 meter) hoopt nog steeds mee te kunnen doen om de medailles. In Dubai komt Kenny uit op de 100, 400 en 800 meter. Persoonlijke records: 13.78 (24 juni 2010), 45.40 (27 mei 2017) en 1.32,80 (3 juni 2018) Beste prestatie dit seizoen: 14.22 (30 mei), 46.83 (26 mei), 1:32.53 (2 juni) Aantal WK-deelnames: 6 Grootste succes op WK: 3x goud op de 200 meter en 1x goud op de 100 meter

Van 7 tot en met 15 november vinden de Wereld Kampioenschappen Para Atletiek plaats in Dubai. Wie gaan we in actie zien tijdens de WK? We stellen de atleten graag aan je voor, vandaag de loopsters. Marlène van Gansewinkel (100 en 200 meter, verspringen) Marlène van Gansewinkel pakte vorig jaar op de EK in Berlijn al drie medailles: 2x goud en 1x zilver. Ook in Dubai wilt ze minimaal twee keer op de hoogste trede staan. Daar heeft Marlène begin november drie kansen voor. Ze komt uit op de 100 meter, 200 meter en het verspringen. Persoonlijke records: 12.66 (24 mei 2019), 26.12 (22 augustus 2018) en 5.61 meter (26 augustus 2018) Beste prestatie dit seizoen: 12.66 (24 mei), 26.74 (10 juni) en 5.51 meter (21 juni) Aantal WK-deelnames: 3 Grootste succes op WK: 2x zilver op het verspringen Kimberly Alkemade (100 en 200 meter) Kimberly Alkemade doet pas één jaar fulltime aan atletiek en maakt nog elke dag stappen. Ze verbeterde dit seizoen zowel op de 100 als 200 meter haar persoonlijk record en is van plan dat in Dubai nog twee keer te herhalen. Kan Kimberly op haar eerste WK gaan voor het podium? Persoonlijke records: 13.18 (25 juni 2019) en 27.29 (10 juni 2019) Beste prestatie dit seizoen: 13.18 (25 juni) en 27.29 (10 juni) Aantal WK-deelnames: 0 Nienke Timmer (100 meter) Een aantal jaar geleden was Nienke Timmer nog rolstoelbasketbalster, maar na deelname aan de Paralympische Talentdag was ze om. De atletiekcarrière van Nienke begon als wheeler, maar inmiddels doet ze de sprintafstanden zonder rolstoel. Vorig jaar won ze op de EK twee maal zilver, komt er in Dubai een internationale medaille bij? Persoonlijk record: 15.49 (24 mei 2019) Beste prestatie dit seizoen: 15.49 (24 mei) Aantal WK-deelnames: 1 Grootste succes op een WK: zevende plaats op de 100 meter Annette Roozen (100 meter en verspringen) Annette Roozen is terug van haar atletiekpensioen, nadat ze moeder werd van twee kinderen in 2013 zei ze de atletieksport vaarwel, maar niet voorgoed. Annette neemt in Dubai voor de tweede keer deel aan de WK. Ze start in Dubai op zowel de 100 meter als het verspringen Persoonlijke records: 16.48 (1 juni 2008) en 3.93 meter (10 juni 2019) Beste prestatie dit seizoen: 16.66 sec. (10 juni) en 3.93 meter (10 juni) Aantal WK-deelnames: 1 Grootste succes op een WK: Twee gouden medailles in 2006 Fleur Jong (100 meter en verspringen) Fleur Jong neemt in november deel aan haar derde WK. De Noord-Hollandse heeft nog een mooi sportleven voor zich en wilt volgend jaar schitteren op de Paralympische Spelen, maar eerst gaat ze voor haar tweede podiumplek op een WK. Fleur komt in Dubai uit op de 100 meter en het verspringen. Persoonlijke records: 13.16 (29 augustus 2019) en 5.72 (14 september 2019) Beste prestatie dit seizoen: 13.16 (29 augustus) en 5.72 (14 september) Aantal WK-deelnames: 2 Grootste succes op een WK: Brons op de 200 meter in 2015

Van 7 tot en met 15 november vinden de Wereld Kampioenschappen Para Atletiek plaats in Dubai. Wie gaan we in actie zien tijdens de WK? We stellen de atleten graag aan je voor, met vandaag de mannelijke lopers. Ronald Hertog (200 meter) Ronald Hertog werd in 2015 Nederlands Kampioen verspringen, hij versloeg tijdens deze wedstrijd tweevoudig zilveren medaille winnaar op de WK: Ignisious Gaisah. Naast dit hoogtepunt in zijn carrière won hij al drie maal zilver tijdens de WK-para op het verspringen. Op de WK in Dubai staat hij echter aan de start op de 200 meter. Pakt hij zijn eerste gouden plak op een WK? Persoonlijk record: 22.86 (2 juni 2017) Beste prestatie dit seizoen: 22.99 (25 mei) Aantal WK-deelnames: 5 Grootste succes op WK: Zilver op verspringen in 2013, 2015 en 2017 Olivier Hendriks (400 meter) Olivier Hendriks geldt met zijn 16 jaar als één van de grootste talenten van de mondiale para-atletiek. Op de EK van 2018 pakte hij al het zilver op de 400 meter, terwijl hij toen pas één jaar vol gefocust was op atletiek. Wat kan Olivier op de WK in Dubai? Persoonlijk record: 52.12 (30 augustus 2019) Beste prestatie dit seizoen: 52.12 (30 augustus) Aantal WK-deelnames: 0

Elaine den Exter (22) slechthorend en doof aan een kant, won in maart dit jaar al goud tijdens het WK indoor 60 meter met een tijd van 7.67. Eind juli werd ze ook Europees kampioen op de 100 meter voor doven en slechthorenden met een tijd van 12.29. Inmiddels heeft Elaine deze tijd zelfs aangescherpt tot 12.01. Wanneer je weet dat een gemiddelde dove of slechthorende door beperkt evenwicht al na dertig meter begint te zwalken, zijn deze prestaties helemaal uitzonderlijk knap. Elaine en haar trainster vertellen over haar weg naar succes. ‘Eerste grote seniorentitel, en dan loop ik een wereldrecord’ Europees kampioen 100 meter Elaine liet afgelopen zomer het NK voor horende schieten, ze wilde zich volledig richten op het EK voor doven en slechthorende. En met succes, ze werd er Europees kampioen op de 100 meter en won het brons op de 200 meter. Elaine: ‘In aanloop naar het EK had ik een fantastisch seizoen, ik verbeterde mijn PR op de 100 m met bijna twee 10e. Vorig jaar had ik het ER voor doven op de 100 m al op mijn naam gezet. Hierdoor was ik favoriete op de 100 m. Ook op de 200 m heb ik enorme progressie gemaakt.’ Elaine won de 100m met 0.01 seconden ten opzichte van het zilver. ‘Ik heb dit seizoen zeker betere races gelopen. Het was die dag meer dan 40 graden, daar had iedereen last van. Ik merkte dat mijn lichaam suf en zwaar aanvoelde. Dus ik was heel blij met de titel, maar vooral erg opgelucht. Het was spannend of ik het als topfavoriete kon waarmaken.’ Maar het goud tijdens het WK winnen, dat was toch haar meest bijzondere prestatie dit jaar. ‘Tijdens het WK was ik één van de favoriete, maar niet dé topfavoriete. Daarnaast was het ook nog mijn eerste grote seniorentitel, en dan loop ik een wereldrecord. Dat gaf de medaille op het WK nog meer glans.’ ‘Druk van concurrentie helpt me focussen’ Terug naar de race, EK 2019 ‘Voor de race probeer ik mezelf altijd flink op te peppen, dit heb ik echt nodig voor mijn start. Als ik deze race terugkijk, zie ik dat de eerste 60m goed waren en daarna liep ik verkrampt. Toen kwam de concurrentie ook steeds dichterbij.’ Elaine was zonder trainer en zonder haar ouders bij het EK. ‘Omdat mijn lichaam door de warmte die dag erg suf aanvoelde, mistte ik de aanwezigheid van Monique (haar trainer, red.). Ik was hoofdzakelijk op mezelf aangewezen. Ook mijn ouders konden er helaas niet bij zijn bij de 100m. In de dovensport heb ik ondertussen wel een naam opgebouwd, dat hielp. Het EK was ook het eerste toernooi na het WK (waar Elaine goud pakte, red.), ik merkte dat de concurrentie op zijn hoede was. Persoonlijk vind ik die druk fijn, dit helpt mij meestal om nog meer te focussen. Na afloop kon ik de overwinning, een mooi moment, gelukkig met mijn vriend delen (hij kwam tijdens het EK uit voor Zwitserland, red.) Het moment was kort, ik moest direct door naar de dopingcontrole. En daarna weer focussen op de 200m die een paar dagen later was.’ ‘Ik voel me ontzettend thuis in de groep’ Trainen bij reguliere groep, communiceren gaat prima Elaine traint sinds twee jaar bij Monique Berrevoets. Monique: ‘Elaine trainde al bij Rotterdam Atletiek, ik zat nog bij PAC. Elaine liep destijds een beetje vast bij haar trainer, ze wilde meer en wist ook dat er meer in zat. Ze zocht bewust een gewone sprintgroep, ze was niet op zoek naar een slechthorende groep. Ze had gehoord over mij en mijn sprintgroep, dus kwam ze zo’n twee jaar geleden hier kennismaken. Dat klikte dus zijn we na de zomer van 2017 gaan samenwerken.’ Elaine: ‘Monique is heel rustig, dit heb ik nodig zeker tijdens wedstrijden. Ik ben vaak compleet het tegenovergestelde.’ Monique: ‘Ik beheers zelf geen gebarentaal maar Elaine kan heel goed liplezen en ze heeft tijdens trainingen een gehoorapparaat in. En door logopedie heeft Elaine ondanks haar beperkte gehoor, goed leren praten. Communiceren tijdens de training gaat dus prima. Ik let er wel op dat ik aanwijzingen niet te vaak in de groep roep, wanneer ik dat toch doe dan geef ik deze Elaine nog even apart door. Fijn is dat ze een atleet is die direct iets met opmerkingen doet, ze gaat er meteen mee aan de slag. Elaine: ‘Wanneer ik iets niet versta, neemt ze altijd de tijd om het te herhalen. Ik voel me ontzettend thuis in de groep. Er is ook nooit een probleem van gemaakt dat dingen herhaald worden, wel worden hier natuurlijk de nodige grapjes over gemaakt, maar dat is alleen maar goed,’ lacht Elaine. ‘Snelheid en stabiliteit: totaalplaatje moet kloppen’ Geen half werk Monique: ‘Elaine is ongelofelijk fanatiek. Ze heeft haar hele leven ingericht voor haar sport, naast haar opleiding tot fysiotherapeut. Voor die twee dingen leeft ze.’ Elaine beaamt dat: ‘Ik hou niet van half werk, ik wil resultaat boeken met de dingen die ik doe. Wanneer het harde werk zich uitbetaald is dat natuurlijk helemaal fantastisch. Daar wil ik veel dingen voor laten. Een aantal van mijn vrienden zitten in de trainingsgroep en mijn vrienden daarbuiten hebben respect voor wat ik doe en vinden het juist heel gaaf.’ Monique: ‘Naast trainen en opleiding werkt ze ook nog wat om alles te kunnen bekostigen. Ik waarschuw haar af en toe dat ze ook moet rusten, anders brandt ze op. Ze traint vijf a zes keer per week, maar ze kan ook niet willekeurig trainingen overslaan. Het totaalplaatje moet kloppen: voor haar zijn zowel de snelheids- als stabiliteitstrainingen noodzakelijk. Maar ze wil ook niet overslaan, ze is heel gedisciplineerd.’ ‘Evenwicht corrigeren kost me tijd’ Evenwicht trainen Monique: ‘De meeste mensen denken dat het gebrek aan gehoor het grootste probleem is tijdens het sporten, maar dat is niet zo. Bij je gehoor zit ook je evenwichtsorgaan, en dat werkt bij doven en slechthorende niet goed. Bij een afstand langer dan 30 meter begint een gemiddelde dove te zwalken. Dat is ook meteen het grootste probleem bij Elaine. Dus daar zijn we aan gaan werken, en werken we nog steeds aan. Toen ze net bij me kwam, zag haar lopen er niet goed uit. We hebben het stabiele lopen langzaam opgebouwd van 60 meter naar 100 meter en volgend jaar mogelijk nog langere afstanden. Alle sprinters trainen veel rompspieren, maar voor haar zijn deze cruciaal. Daarbij moet ze tijdens het lopen focussen dat ze haar romp en armbeweging benut om recht te blijven lopen. Elaine: ‘Ik zwalk nog wel maar veel minder. Wel moet ik nog steeds veel corrigeren tijdens het lopen. Lastig want je moet juist niet nadenken tijdens het sprinten: armbewegingen en romp moeten automatisch gaan. Zodra ik hier te veel aan denk tijdens een sprint, gaat dit ten koste van mijn tijd.’ ‘Bij alleen een startschot ben ik in het nadeel ’ Starten met lampjes Natuurlijk is een beperkt gehoor een nadeel voor de start bij een reguliere wedstrijd, zeker wanneer er veel omgevingsgeluid is of een zacht startschot. Bij wedstrijden voor doven en slechthorende geldt dat niet, dan starten ze aan de hand van lampjes die veranderen van kleur. Elaine: ‘Er is hierbij geen vaste volgorde van lichtkleuren, dit verschilt per startsysteem. Deze wordt altijd bij de officiële training gedemonstreerd. Het startlicht wordt overigens manueel gedaan en staat in contact met het startschot, deze moet ook aanwezig zijn van de IAAF. Ik heb met het startlicht altijd een betere reactie dan met een startschot alleen. Licht is natuurlijk sneller dan geluid maar bij mij helemaal, door mijn gehoorverlies komt geluid nog langzamer aan. Daarnaast moet ik me ook veel meer focussen op het geluid, dan een horende atleet. Hierdoor ben ik tijdens horende wedstrijden altijd in het nadeel.’ Nieuwe doelen Monique: ‘Het zou mooi zijn als ze in 2020 onder de 12 seconden grens gaat sprinten op de 100 meter. Elaine sluit zich daar volledig bij aan. ‘Daarnaast wil ik voor de wereldtitel gaan op de 100m.’ Tekst: Esther Vliege

Maak kennis met het CTS GROUP talententeam: 1500 meter loper Robin van Riel (AV Atilla, 19 jaar), werpster Alida van Daalen (PAC, 17 jaar), sprinter Raphaël Bouju (AV Feniks, 17 jaar) en werpster Jorinde van Klinken (Groningen Atletiek, 19 jaar). Robin van Riel (19), is een 1500 meter- en crossloper. Zijn zilveren medaille op de 1500 meter tijdens het EK U20, is het hoogtepunt uit zijn sportcarrière tot nu toe. ‘Hier heb ik me een jaar lang op gefocust. Wanneer het dan zo goed uitpakt, is dat extra mooi.’ Een volgend doel heeft Robin ook al: het EK cross U20. ‘Eerst moet ik me kwalificeren, en dan wil ik er goed presteren. Ik ken het parcours daar (Lissabon, red.), dat is meer op m’n lijf geschreven dat het EK afgelopen jaar in Nederland.’ Robin is nieuw in het talententeam. ‘Ik vind het leuk en een eer dat ik geselecteerd ben. De Atletiekunie ziet mij blijkbaar als potentieel die de top kan bereiken, dat is natuurlijk mooi.’ Kogelstoten en discuswerpen zijn de onderdelen van Alida van Daalen (17). Ze baalde dat er dit jaar geen wedstrijd voor haar leeftijdscategorie zou zijn. Alida mocht als zeventienjarige meestrijden met het EKU20. En hoe. Met 55,92 meter discuswerpen, won ze het goud. ‘Vooraf dacht ik: shit niet in mijn eigen leeftijdscategorie, ik ben nooit de oudste. Maar dacht ook meteen: ik ga zó mijn best doen dat ik, ondanks ik de jongste ben, toch de beste ben. Die medaille is zeker mijn hoogtepunt tot nu toe. Ik was zo blij en emotioneel.’ De ambitieuze jonge atlete heeft al weer nieuwe doelen. ‘Ik hou er van grote doelen te stellen, of ik ze nu haal of niet. Ik wil er gewoon lekker voor gaan. Komend jaar zijn dat het WKU20 in Kenya en het EK senioren, daar wil ik heen én goed presteren. Daarnaast heb ik de Olympische Spelen in Tokyo als doel gesteld. Ik weet niet of dat haalbaar is, de limiet is echt zo ver. Maar ik wil in 2020 wel kijken hoe dichtbij ik kan komen. Want over vier jaar ga ik naar de Spelen voor de medailles. Dan is het koppie erbij en gaan.’ Raphaël Bouju (17) sprintte naar goud tijdens het EKU18 vorig jaar, zijn eerste officiële internationale wedstrijd. ‘Dit is mijn beste en grootste prestatie tot nu toe. Ik was al zo blij dat ik mee mocht strijden, en dan pak ik het goud. Wonderlijk.’ Ook op de 60 meter maakt hij naam. Tijdens de NK indoor senioren dit jaar loopt hij in zijn leeftijdscategorie, de snelste tijd van de wereld. Raphael woont sinds zijn vierde in Engeland maar heeft Nederlandse ouders. Daarom kan hij niet voor Engeland, maar wel voor Nederland uitkomen. Jorinde van Klinken (19), haar favoriete onderdelen zijn kogelstoten en discuswerpen. Eén hoogtepunt uit haar sporterscarrière tot nu toe, kan ze niet kiezen. ‘Die 61 meter discuswerpen dit jaar tijdens het NK junioren waarmee ik me plaatste voor Doha. En ook de 59 discuswerpen vorig jaar waarmee ik me als 18-jarige plaatste voor een senioren toernooi. Dat waren hele emotionele momenten. Maar ook dat ik bij de B’s de derde allertijden van de wereld outdoor ben. Indoor werd ik tweede op een cm achter de nummer één. Het idee dat er bijna niemand op jouw leeftijd ooit verder heeft gestoten, is bijzonder.’ En ook voor het WK in Doha, afgelopen september, wist de jonge atleet zich al te plaatsen. Jorinde maakte vorige jaar ook al deel uit van het talententeam, toen nog onder een andere naam. ‘Aan het einde van het seizoen hoorde ik dat het talententeam zou stoppen, erg jammer. Ik was dan ook verrast toen ik een mail kreeg waarin stond dat het team toch een doorstart maakt én dat ik weer geselecteerd was. Ik vond de rondleiding bij het hoofdkantoor van CTS (de sponsor, red.) super tof. De mensen zijn allemaal heel enthousiast en open naar ons.’ Tekst: Esther Vliege Fotografie: Andy Astfalck

Na de Dam tot Damloop en de Bredase Singelloop staan er de komende weken nog een aantal grote Nederlandse wegwedstrijden op de kalender waaraan niet alleen heel veel lopers en loopsters deelnemen, maar waar de Nederlandse top zich met de Internationale wereldtop kan meten. We kijken alvast een beetje vooruit: Zondag 13 oktober: Marathon Eindhoven Voor Eindhoven is dit de 36e editie van de klassieke marathonafstand. Het verwachte aantal deelnemers ligt in de lichtstad op 25.000. Voor Nederland zullen Khalid Choukoud en Kim Dillen proberen zich met een snelle tijd te plaatsen voor de Olympische Spelen in Tokyo 2020. Kim Dillen werd op 12 juli 2018 moeder van dochter Laurenne en wil zich in haar eigen stad kwalificeren met een tijd onder de 2.28.30. Voor Choukoud is de limiet 2.11.30. De Hagenees bewees op 1 september bij de Tilburg Ten Miles in goeden doen te zijn. In Tilburg eindigde hij niet alleen als derde, maar liep hij met 46.18 min een nieuw Nederlands record op de 16,1 kilometer. Nationale toploper Björn Koreman zal in Eindhoven zijn marathondebuut maken, zijn streeftijd ligt onder de 2 uur en 20 minuten. Klik

Abdi Nageeye is de torenhoge favoriet voor de Nederlandse marathontitel 2019 tijdens de TCS Amsterdam Marathon op zondag 20 oktober, zo maakte organisator Le Champion eerder al bekend. Op het snelle parcours van Amsterdam gaan Frank Frutselaar, Ronald Schröer en Mike Teekens strijden om de overige medailles. Voor het goud bij de vrouwen wordt een interessant duel verwacht tussen de ervaren loopster Miranda Boonstra en debutant Bo Ummels. Abdi Nageeye staat voor de derde keer aan de start van de TCS Amsterdam Marathon. In 2015 liep hij een tijd van 2.10.24 en in 2017 pakte Nageeye de Nederlandse titel in een nationaal record van 2.08.16. In april van dit jaar liep hij naar een nieuw Nederlands record in een fenomenale tijd van 2.06.17. Met deze prestatie werd zijn nominatie voor de Olympische marathon in Tokio in 2020 ook direct ruimschoots veiliggesteld. Op zondag 20 oktober wil hij deze tijd verder aanscherpen. Frank Futselaar wil naast een medaille ook graag een ticket naar Tokio. Futselaar maakte in het voorjaar in Düsseldorf een succesvol debuut op de marathon met 2.16.58. Voor de Olympische limiet van 2.11.30 zal hij een dik persoonlijk record moeten lopen. De 28-jarige atleet uit Arnhem maakte de afgelopen jaren veel progressie en behaalde al twee keer goud op een Nederlands kampioenschap: lange cross (2019) en 10.000 meter (2017). Ronald Schröer heeft één zilveren NK medaille op de marathon in zijn prijzenkast liggen. Die veroverde hij in 2010. De 35-jarige Schröer viel vorig jaar met een vierde plaats net naast het podium in Amsterdam, maar Schröer verkeert nu misschien wel in de vorm van zijn leven. Zo verbrak hij dit voorjaar in Düsseldorf zijn persoonlijk record naar 2.16.00. Mike Teekens heeft de afgelopen maanden zijn vizier op de klassieke afstand gericht en wil graag ook naar huis met eremetaal. De 30-jarige loper uit Rijswijk is een veelzijdig atleet die tot de subtop hoort op zowel de baan als de weg. Zijn PR van 2.18.55 liep hij in 2016 tijdens de marathon van Berlijn. Miranda Boonstra verdedigt haar nationale titel in Amsterdam. Vorig jaar veroverde de 47-jarige Boonstra in Amsterdam haar derde gouden NK medaille op de klassieke afstand. Alleen Eefje van Wissen en Nadezhda Wijenberg wonnen meer nationale titels op de marathon (vijf keer). Haar beste tijd is 2.27.32 en stamt uit 2012. Voor een vierde titel moet ze wel afrekenen met aanstormend talent Bo Ummels. Foto: Miranda Boonstra Nederlands Kampioen marathon 2018 Bo Ummels komt samen met haar tweelingzus Britt steeds een stapje dichter bij de absolute top. Alle persoonlijke records van Bo gingen onlangs aan diggelen. De 26-jarige atlete kwam in Tilburg op de 10 km tot 34.09. Tijdens de Dam tot Damloop 10 EM werd ze vijfde in een internationaal deelnemersveld in 56.29. Daarnaast liep ze op 7 oktober tijdens de Singelloop in Breda de halve marathon in 1.12.38. Veelbelovende tijden voor een goed debuut op de marathon. De Olympische limiet op de marathon voor vrouwen is vastgesteld op 2.28.30. Het complete deelnemersveld voor het NK Marathon wordt binnenkort gepubliceerd op