De belangrijkste wedstrijddata voor 2020 zijn bekend. De ASICS Nederlandse Kampioenschappen Atletiek gaat plaatsvinden op 26, 27 en 28 juni 2020 in Den Haag. Het moment voor topatleten voor het behalen van de Olympische limiet of een goede plaatsing op de IAAF World Ranking te verwerven. Juni NK maand Juni is dé NK atletiek maand. Met in het eerste weekend de NK Masters, gevolgd door de NK Meerkamp Junioren, de ASICS NK Junioren en het laatste weekend de NK Atletiek. Tevens zijn er de NK 10.000m op 13 juni verwerkt in het programma van de Gouden Spike in Leiden en op zondag 14 juni vindt het NK 20km snelwandelen plaats in Tilburg. De competitiewedstrijden starten traditioneel in april, waar de CD junioren mogen aftrappen op zaterdag 18 april en de masters zullen net zoals dit jaar de competitie afsluiten met de master competitie finale in september. Benieuwd naar alle andere NK’s en dé competitiewedstrijden? Bekijk de

Vrijdag 27 september gaan de Wereld Kampioenschappen Atletiek dan eindelijk van start! We zetten zes feiten op een rij over Doha en deze WK Atletiek. 213 Atleten uit 213 verschillende landen zullen gaan strijden in deze tiendaagse wereld kampioenschappen: het grootste sportevenement ooit voor het Midden Oosten! Er wordt zelfs een World Athletics Village gecreëerd bij het stadion, de eerste ‘sporters fanzone’ waar fans diverse culturen en activiteiten over de hele wereld kunnen ervaren en beleven. Zo worden Afrika, Noord en Zuid Amerika, Europa en Azië gerepresenteerd en kun je hier genieten van entertainment, activiteiten, prijzen en natuurlijk de bijbehorende keukens uitproberen. World Athletics Village, Doha 2014 In 2014 stelde Doha zich kandidaat voor de WK Atletiek door een bid in te dienen; én deze te winnen. Doha is daarmee de eerste stad in het Midden Oosten, in de atletiekhistorie, om deze WK Atletiek te ‘hosten’. In 2017 kreeg Doha tijdens de WK Atletiek in Londen de vlag overhandigd en straks zal deze zelfde vlaggenceremonie plaatsvinden in Doha waar de vlag wordt doorgegeven aan Eugene (USA), gastheer van de WK Atletiek in 2021. 26 De enorm hoge temperaturen in het Midden Oosten zijn altijd een belemmerende factor geweest om grootschalige outdoor sportevenementen te organiseren. Inmiddels niet meer! Een innovatieve koeling technologie zorgt ervoor dat het stadion tot een optimale 26˚C, jaarrond, kan worden gestabiliseerd. In het Khalifa stadion is deze techniek geïnstalleerd, zodat zowel atleten in optimale omstandigheden kunnen presteren én bezoekers van de wedstrijden kunnen genieten in temperaturen die niet boven de 26˚C uitkomen. Cooling tech systems, Khailfa Stadion 23:59 Om de gezondheid en de gemoedstoestand van atleten te waarborgen, en dehydratie problemen te voorkomen, heeft de organisatie een ‘middernacht marathon’ georganiseerd. Zo start de marathon exact 1 minuut voor middernacht; waardoor dit event letterlijk twee dagen beslaat. En uniek zal dit worden; hosting venue voor de marathon en de race walks (snelwandelen) is The Corniche: de iconische boulevard langs het water met een spectaculair uitzicht op de skyline. De marathonlopers moeten hier maar liefst 6 keer dezelfde ronde van 7 kilometer afleggen. 2 Twee lokale helden waar de Qatarese ogen op gericht zullen zijn: hoogspringer Mutaz Essa Barshim en 400 meter loper Abderrahman Samba. Barshim vertegenwoordigde zijn vaderland twee keer op de Olympische Spelen waar hij in totaal twee medailles pakte. In 2017 veroverde hij de wereldtitel door over 2.43 meter te vliegen. Zijn poging (in 2018) om het wereldrecord hoogspringen te verbeteren, kostte hem een zware enkelblessure waardoor hij het grootste deel van dat jaar aan de kant heeft moeten staan. Zijn belangrijkste doel tijdens dit herstel was om er tijdens dit WK in zijn vaderland te staan. Foto: Erik van Leeuwen (WK Indoor Birmingham, 2018) 4 Het aantal medailles dat het Nederlands team in 2017 uit Londen mee naar huis nam. De succesvolste mondiale kampioenschappen aller tijden voor Oranje! Vrijdag 11 augustus 2017 schreef Dafne Schippers geschiedenis door haar titel op de 200 meter te prolongeren. In een razendsnelle 22.05 knalde ze naar het goud. Eerder dat toernooi pakte ze al knap brons op de 100 meter. Het nieuwe Nederlands puntenrecord op de zevenkamp, 6626, wordt dankzij haar onvergetelijke optreden toegekend aan Anouk Vetter. Vetter hield stand dit toernooi en werd, na Dafne Schippers, de tweede Nederlandse ooit die tijdens een WK meerkamp het podium betrad. Sifan Hassan was de laatste Nederlandse die een plak binnensleepte, en wel op de 5000 meter. Op de slotdag van dit WK was haar tijd van 14.42;73 goed voor het goud. Foto's: Erik van Leeuwen (WK Atletiek Londen, 2017) Overige foto's: IAAF World Championships Doha (eventwebsite)

Van 24 mei tot 21 juni kon de hele Nederlandse atletiekwereld door middel van een enquête zijn of haar mening geven over de huidige competitie. Uit de enquête blijkt dat bij alle categorieën (junioren D t/m de masters) het huidige aantal onderdelen per wedstrijd voldoende is en dat de meeste onderdelen die nu terugkomen in de enquête makkelijk te bezetten zijn. Tevens is de wedstrijdduur voldoende en is het goed dat atleten 3 onderdelen mogen doen. Waar in de gehele competitie behoefte aan is, is de introductie van (een handreiking van) vaste tijdschema’s. Onderdelen zoals de 600m bij de D’s en de 400m horden bij de B’s worden geïntroduceerd gezien de vraag hiernaar. Daarnaast is er in elke categorie behoefte aan meer lange werponderdelen. Het gemiddelde cijfer voor de huidige competitie is een 7,3. Op basis van de enquête resultaten is er besloten om de volgende aanpassingen in het reglement te gaan doorvoeren: Aan het wedstrijdprogramma van de C/D-competitie wordt de 600m voor de D junioren en de 1500m voor de C junioren toegevoegd; Er worden A, B, C en D finales geïntroduceerd bij de C/D-competitie; De A junioren en B junioren competitie wordt samengevoegd tot 1 competitie waarin A junioren en B junioren samen één ploeg vormen en tegen elkaar strijden; Door de A en B junioren competitie samen te voegen, zal er tevens een derde wedstrijd worden toegevoegd. De gezamenlijke A/B competitie bestaat zo uit 3 voorrondes; In de A/B-competitie worden nieuwe onderdelen toegevoegd, dit zijn de 3000m SC en de Zweedse estafette; Er worden extra lange werponderdelen toegevoegd aan het wedstrijdprogramma bij de 1e en 2e divisie in de senioren competitie; De promotie/degradatie regeling in de senioren competitie wordt aangepast; Bij de masters mogen 2 werpers op kogelslingeren starten; Er wordt een nieuwe jury staffel geïntroduceerd; De inschrijftermijn voor ploegen wordt met 1 dag vervroegd; Het wedstrijdprogramma voor de finale zal per jaar rouleren; Er zullen geen vaste tijdschema’s worden opgesteld. Wel komen er handreikingen voor wedstrijdleiders en wedstrijdorganisaties voor het opstellen van een tijdschema. Benieuwd naar een uitgebreidere toelichting op bovenstaande aanpassingen? Klik dan

Wie alles uit zijn of haar sportcarrière wil halen, moet kiezen. Soms vallen die keuzes goed uit, andere beslissingen helpen je niet - ook al lijken ze zo voor de hand te liggen. In een reeks interviews met oud-toppers vragen we hen om te vertellen over hún keuzes, omdat de talenten van nu daar wellicht hun voordeel mee kunnen doen. Dit keer: Marko Koers. "Amerika heeft mij op vele facetten geholpen" ‘De belangrijkste keuze die voor mij goed heeft uitgepakt is de beslissing om in de VS te gaan studeren en trainen’, zegt Koers. ‘Dat geldt niet voor iedere atleet die naar een Amerikaanse universiteit gaat, want er wordt daar heel hard getraind en je komt in een onbekende omgeving. Maar ik kon me er mentaal wapenen en daar heb ik nog altijd profijt van. Bovendien ging mijn p.r. op de 800m in het eerste jaar al van 1.48 naar 1.45 en liep ik in het tweede jaar 3.38 op de 1500m.’ Maar Koers verwijst niet alleen naar de sportieve resultaten. ‘Amerika heeft mij op vele facetten geholpen. Ik heb er leren omgaan met allerlei externe prikkels waar je als topsporter mee te maken krijgt: de combinatie van studeren en trainen, het omgaan met de pers, de contacten met sponsors. Als 18- of 19-jarige doe je met het verblijf in het buitenland heel veel levenservaring op.’ Het geeft ook rust, zegt Koers. ‘Ik heb er vijf jaar lang kunnen trainen, vrij van de druk die ik hier in het wedstrijdseizoen voelde. En ik had het voordeel dat ik dankzij bemiddeling van Chris Leeuwenburgh op een heel goede universiteit in Illinois én bij een goede trainer terecht kwam. Mijn eigen coach, Theo Joosten, stond er helemaal achter. Mijn studie liep goed en ik werd er drie keer NCAA-kampioen – dat werkt natuurlijk ook mee.’ Strategische keuze zorgde voor finaleplaats Een belangrijke keuze maakte Koers op een bijzonder moment, zo vertelt hij. ‘Ik heb me tot 1996 volledig op de 800m gericht en liep in 1992 in Barcelona ook die afstand. Maar in 1996 kwam ik heel onverwacht bij een wedstrijd in Parijs tot 3.33 op de 1500m, zonder er specifiek voor te hebben getraind. Ik was daarmee voor beide afstanden gekwalificeerd voor de Spelen van Atlanta, maar kon ze gezien het programma niet combineren.’ ‘Pas op het laatste moment hebben Theo en ik een keuze gemaakt. Ik was al wat langer in Atlanta; Theo kwam kort voor het atletiektoernooi van de Spelen begon. Ik ben naar het vliegveld gereisd om hem op te halen en daar hebben we in een restaurantje alle kansen tegen elkaar afgewogen. We keken naar het programma, naar mijn plek op de wereldranglijst en naar de deelnemerslijsten. Uiteindelijk gaf de doorslag dat er op de 800m drie series kwamen in de halve finale, waardoor er slechts twee atleten per serie naar de finale zouden gaan. Op de 1500m had ik meer kansen. Het werd een heel strategische afweging, maar die heeft me wel een finaleplaats opgeleverd.’ 1998: jaar van disbalans Niet tevreden is hij op het jaar 1998, toen in Boedapest de EK plaatsvond. ‘Theo en ik streefden altijd naar organische groei. Als de rek eruit was, dan was dat maar zo. Maar dat jaar had ik het gevoel dat het zou móeten gebeuren. Ik ben te hard gaan trainen en experimenteerde met een andere manier van trainen. Bovendien zat ik met een verhuizing die energie kostte. Kortom: een disbalans. Ik raakte geblesseerd en ben niet eens in Boedapest geweest.’ Min of meer in het verlengde van die ervaring schetst hij hoe hij in de laatste jaren van zijn carrière probeerde om zijn prestaties op niveau te houden of nog te verbeteren. ‘Als het minder gaat, voel je je “aangeschoten wild”. Ik ging met Jan en alleman in gesprek en er werd me van alles geadviseerd: visolie slikken, werken aan mijn ademhaling, zogenaamd een disbalans uit mijn lijf laten halen. Ik nam afscheid van Theo en ging bij Honoré Hoedt trainen. Dat was een lastige, pijnlijke keuze. Maar niets heeft écht geholpen.’ ‘Als je succes hebt, is het niet moeilijk om binnen de lijntjes te blijven. Input die je daar krijgt, is prima. Het versterkt je mindset en vergroot je horizon. Maar als je gaat shoppen omdat je niet meer weet waar je de progressie moet zoeken, neem je geen weloverwogen beslissingen meer. Ik vertrouwde niet meer op mijn intuïtie, terwijl juist dat me altijd had geholpen.’ Ruimte voor de toekomst Tenslotte: een laatste, positieve keuze, die Koers tot de beste van zijn carrière rekent. ‘Misschien een beetje vreemd, maar dat was mijn beslissing om in 2004 bij de Nacht van de Atletiek in Hechtel géén laatste limietpoging te doen voor de Spelen van Athene. Ik was in de weken ervoor wel steeds iets sneller gaan lopen, maar ik wist ook dat het gat naar de limiet te groot was.’ ‘Mijn hele carrière heb ik naar een duurzame ontwikkeling gestreefd, waarbij iedere wedstrijd een plek had op weg naar het grote doel – en dat was vaak een EK, WK of de Spelen. “Proberen” bestond voor mij niet in een professionele carrière: ik deed iets omdat ik eraan toe was. Dan geeft het geen pas om op het laatste moment een wanhoopspoging te doen. Een goede kennis van me hield me dat voor en daar was ik het mee eens. Dus heb ik mijn coaches en anderen in mijn omgeving geïnformeerd en ben ik naar Hechtel gegaan om de pers te vertellen dat ik zou stoppen met topatletiek. Het was een mooi, strijdbaar moment én een enorme opluchting, omdat het ruimte gaf voor de toekomst.’ Over Marko Koers Marko Koers (1972) behoorde als junior en senior tussen 1990 en 2004 tot de top van de Nederlandse middenafstand. Hij nam deel aan drie Olympische Spelen (1992, 1996, 2000) en bereikte in 1996 in Atlanta de finale van de 1500m, waarin hij zevende werd. Koers is Nederlands recordhouder op de 1000m (outdoor) en de Engelse Mijl (indoor) en was dat ook op de 1500m (outdoor). Hij won vier Nederlandse titels op de 800m en vier op de 1500m (in- en outdoor). Momenteel heeft hij een eigen bedrijf, dat sportprogramma’s en clinics aanbiedt aan bedrijven, deels als voorbereiding op een groot loopevenement. Tevens is hij betrokken bij diverse programma’s op het gebied van sport, bewegen en gezondheid. Tekst & foto: Cors van den Brink

Het Nederlandse team dat naar Dubai afreist voor de Wereld Kampioenschappen Para Atletiek telt 15 atleten. Technisch Directeur Ad Roskam maakte vandaag de ploeg bekend die van 7 tot en met 15 november in Dubai uitkomt in oranje. Het team telt 5 mannen en 10 vrouwen. De WK Para Atletiek worden georganiseerd in The Dubai Club for People with Determination: een club opgericht in 1993 waar veel sportevenementen plaatsvinden. Sinds 2009 vindt hier bijvoorbeeld de jaarlijkse Fazza Grand Prix plaats, onderdeel van de World Para Athletics competitie. Team NL WK Para Atletiek, Dubai Mannen Club Onderdeel Ronald Hertog Rotterdam Atletiek 200 meter Kenny van Weeghel Eindhoven Atletiek 100m, 400m, 800m Stefan Rusch Haag Atletiek 100 meter Olivier Hendriks AV '40 400 meter Ranki Oberoi Rotterdam Atletiek verspringen Vrouwen Club Onderdeel Marlène van Gansewinkel Phanos 100m, 200m, verspringen Kimberly Alkemade Prins Hendrik 100m, 200m Nienke Timmer Phanos 100m, 200m Amy Siemons HAC Helmond 100 meter Annette Roozen U Track 100m, verspringen Fleur Jong Phanos 100m, verspringen Nikita den Boer KAV Holland 5000 meter Fleur Schouten Phanos verspringen Lara Baars Nijmegen Atletiek kogelstoten Noëlle Roorda Phanos speerwerpen "TeamNL met medaillekansen" Technisch Directeur Ad Roskam: "de Wereldkampioenschappen in Dubai zijn de opmaat voor de Paralympische Spelen van Tokio in 2020. Maar eerst ontmoeten de beste para-atleten van de wereld elkaar in Dubai om te strijden op de wereldtitels. Het voorseizoen toont een TeamNL met medaillekansen en een aantal jonge opkomende namen met serieuze ambities!" Alles over de WK Para Atletiek is te volgen via

Doe jij zelf aan atletiek en ken jij iemand voor wie dit ook wat zou zijn omdat hij/zij extreem snel of explosief is? We zijn op zoek naar snelle en explosieve jongeren die nog niet aan atletiek doen! Op zondag 24 november vindt de TeamNL Talentdag 2019 plaats, op Papendal (Arnhem) en in Almere. Tijdens deze dag kunnen sportieve jongeren tussen de 12 en 18 jaar laten zien wat ze in huis hebben. De deelnemende sporten worden op basis van kenmerken die zij zoeken onderverdeeld in drie profielen:

Met dag 10 en 11 komt de EK Masters in Venetië tot een einde. Een voor Nederland succesvol toernooi met maar liefst 48 medailles en een 9e plek in het medailleklassement. Hoewel de Italiaanse organisatie af en toe flinke steken liet vallen, hebben de deelnemers een goed toernooi en veel plezier gehad. Het volgende mondiale kampioenschap voor de Masters is de EK Indoor van 14 tot en met 21 maart in het Portugese Braga. Dag 10: Wederom succes voor Gonny Mik en Rick Liesting Met haar derde gouden medaille was Gonny Mik (V50) één van de Nederlandse smaakmakers van dit EK. Op de werp 5-kamp behaalde Gonny, ondanks dat het gewichtwerpen onder lastige omstandigheden in de schemer werd afgewerkt, met een puntentotaal van 4186pnt wederom de titel. Brigitte van de Kamp (V55) pakte de zilveren medaille bij het polsstokhoogspringen met een sprong van 2,80m. Bij het snelwandelen was het Rick Liesting die op de 20km met grote overmacht ook zijn derde gouden medaille binnen haalde in een tijd van 1:35.36uur. Paul Jansen (M45) kwam in een tijd van 1:48.46uur in zijn categorie als 3e over de finish: brons. Dag 11: derde medaille voor Patrick Kwist Op deze laatste dag van de EK Masters stonden o.a. de 10km op de weg en de halve marathon op het programma. Gilles Bosman (M80) won het brons op de 10 km in 58.29min. Op de halve marathon was het drie keer raak. Patrick Kwist (M50) pakte in 1:13.17uur de titel op de halve marathon. Na zijn eerdere gouden en zilveren medaille, was dit alweer zijn derde medaille dit toernooi. Egbert Zijlstra (M70) leverde een top prestatie door goud te winnen in zijn categorie in een tijd van 1.27,52uur. Tenslotte behaalde Ceciel Jumelet van Heijningen (V60) de zilveren medaille, nadat zij de 21,1km in 1:37.08uur had volbracht. Naast de 48 medailles keert de Nederlandse ploeg terug met drie wereldrecords, een Europees record en zes Nederlandse records. Foto’s: Brigitte van de Kamp, Ceciel Jumelet van Heijningen, Paul Jansen, Egbert Zijlstra (Michel en Fennie van Osch)

De meiden van PAC en de jongens van Haag Atletiek pakken in Zwolle de titel bij de B-junioren. PAC heeft een straatlengte voorsprong op KAV Holland en Groningen Atletiek. Het verschil tussen Haag Atletiek en PAC is aan het einde van de rit slechts 33 punten, met AV Hera als uitstekende derde. Absolute hoogtepunt van de finale is de 58.28 meter van Alida van Daalen waarmee ze de beste prestatie allertijden bij de B junioren van Corrie de Bruin verbetert. Hoog niveau B-meiden in eenzijdige finale Na de successen van Groningen Atletiek bij zowel de A-junioren als de senioren wordt op voorhand een mooie strijd verwacht met PAC. Dan moet bij Groningen alleen wel iedereen fit zijn. Britt Weerman, net als Sofie Dokter nog gespaard tijdens de succesvolle seniorencampagne, gaat de maandag voor de finale door haar enkel en ontbreekt. Daarmee is de spanning voor het goud verdwenen. Zeker als Alida van Daalen het op haar heupen krijgt. 1000 Punten krijgen voor een onderdeel is een zeldzame prestatie, als je dat op een werponderdeel voor elkaar krijgt dan ben je wel een ultieme eindbaas. Van Daalen komt in haar derde poging tot 58.28 meter, goed voor 1029 punten. Misschien wel belangrijker, Corrie de Bruin, in 1992 goed voor 56.48 meter, wordt onttroond als recordhoudster. Alsof dat nog niet genoeg is; de 17.13 meter bij het kogelstoten is goed voor 1009 punten. Toch is het succes van PAC veel meer dan Alida van Daalen alleen. Michelle Frowijn profiteert optimaal van het kopwerk van Emmy van den Berg en wint de 1500 meter, Miro Vlasman is als C-juniore goud waard op de 100 meter met en zonder horden en Joyce van Welie kan je op elk onderdeel inzetten. Een groot gedeelte van deze groep zal afreizen naar Portugal voor de Europacup. Verwarring bij het verspringen, uitstekend hoogspringen van Dokter en Witte Spannend is het wel voor de overige podiumplekken. De prestatie die voor de meeste consternatie zorgt is de 5.78 meter van Nikki Taag. De atlete van KAV Holland kan een aardig potje verspringen, toch zag ze deze afstand niet aankomen. Op eigen initiatief gaat ze bij de jury verhaal halen of de sprong wel juist gemeten is. De jury ziet, kijkende naar de overige sprongen van Taag, geen reden om van een fout te spreken waardoor de 5.78 meter blijft staan. Het past overigens wel in het rijtje van Haarlemse prestaties met een overtuigende overwinning voor Rosalie Breems op de horde, uitstekend werpen van Robina Negenman en de 1.80 meter van Fay Witte. Een mooie opsteker na een moeizaam seizoen. Witte krijgt op die hoogte gezelschap van Sofie Dokter die de honneurs van de afwezige Weerman fantastisch waarneemt. Voor Dokter een primeur en stiekem misschien ook wel het gevolg van een weergaloos seizoen. Dokter en Witte worden voor de sprong beloond met 1034 punten en dat zet de teller van 1000 punten plus scores op 4. Groningen Atletiek zien we lang niet meedraaien om de ereplaatsen maar doordat zowel Dokter als Danara Stoppels bij het kogelstoten in de tweede groep zitten levert de stand lang een vertekend beeld op. Voor de estafette staat Groningen Atletiek 10 punten voor op KAV Holland, een positie die ze na de estafette net niet vast weten te houden. Vorm van de dag maakt het verschil in hoogstaande jongensfinale Zowel de ploegen van PAC als Haag Atletiek wisten dat ze zich geen misser konden veroorloven. PAC zonder Mark Heiden, Haag zonder Gabriel Emmanuel, het hield de ploegen in evenwicht. Het verschil over 2 wedstrijden in het reguliere seizoen was slechts 1 punt in het voordeel van de Rotterdammers. Voor Haag Atletiek is er een overwinning voor Nsikak Ekpo die de 100 meter wint in 10.85, op de voet gevolgd door Felter en Emanuelson (beiden PAC) die ook onder de 11 seconden blijven. Orry Willems heeft een contract voor het leven gekregen. De Belg, die voor de A-finale het gapende kogelslingergat bij Haag Atletiek met succes opvulde, haalt bij het discuswerpen opnieuw een sloot punten binnen. PAC wint 7 van de 11 onderdelen van de directe concurrent, maar ziet vooral het verschil bij het speerwerpen flink oplopen. De 59.14 meter van Mark van der Linden is ruim 20 meter verder dan de werper van PAC, Tijmen Hermse. Op de afsluitende estafette is de laatste 100 meter van Isiah Emanuelson zo indrukwekkend dat het tot en met de prijsuitreiking nog spannend is. Het verschil is uiteindelijk 33 punten in het voordeel van Haag Atletiek waardoor de juniorentitels keurig door beide ploegen worden verdeeld. Het zegt veel over AV Hera dat zij lang in de wedstrijd worden genoemd als titelkandidaat. Onder aanvoering van Robin Korving is er in Heerhugowaard een fantastische lichting opgestaan die met de allerbesten meekunnen. Sebastiaan Bonte wint het kogelstoten en discuswerpen, meerkamper Jeff Tesselaar wordt met de week beter en met Lars Philipsen wordt er op de 1500 meter nauwelijks iets prijsgegeven. Door het goede optreden van AV Hera blijft de verwachte spanning om het brons uit. Tekst: Ivo van Haaren Foto: CD finale 2018