Na twee voorrondes in de Nederlandse Atletiek Competitie voor Masters (= atleten van 35 jaar en ouder), stond ons team van Hellas Vrouwen bovenaan. Wij waren dan ook zeker kanshebber voor het podium tijdens de finalewedstrijd op zondag 17 september in Hilversum. In de finale strijden de 12 beste ploegen na de voorrondes voor het Nederlands Kampioenschap. Iedereen start weer met nul punten.

Deze keer misten wij toppers uit de vorige wedstrijden: Agnes, Carolien en Michelle konden er niet bij zijn. Wel konden deze keer Harnie, Pascale en Lorraine na blessureleed weer aantreden. Met z’n zevenen hadden we alle onderdelen bezet, soms zelfs met twee deelnemers. Aan ons zou het niet liggen, het ging er vooral om hoe onze tegenstanders het zouden doen.

De sprintnummers

Pascale Schure en Selma May liepen de 100m in 14.10 resp. 15.11. Pascale werd met haar tijd 6e en zij haalde de eerste punten binnen voor de ploeg. Pascale liep ook de 200m, samen met Jorien Brangert. Ook hier was Pascale de snelste van de twee: haar 29.95 betekende een 5e plaats. Jorien had in haar serie iets meer tegenwind: haar tijd was 31.48 en dat was wel een PR!

De langere afstanden

Het was ons niet gelukt om een aantal vrouwen bij elkaar te krijgen om de twee langere afstanden voor hun rekening te nemen. Lorraine Bruin-Prins moest het in haar eentje doen: de 800m aan het begin van de dag en de 3000m aan het eind van de dag. De 800m was voor haar een “moetje”: lekker technisch lopen, de finish halen, vooral niet te veel energie verspillen. Ze verraste zichzelf met een soepel en best snel gelopen race: ze werd 7e in 2.44.80 en na leeftijdscorrectie was ze qua punten zelfs 2e van het hele veld.

Lorraine loopt liever 3000m, daar had ze zich goed op voorbereid. Zeker na die fijne 800m had ze er zin in! Het viel niet mee: het was inmiddels flink benauwd geworden en voor de rondetijden die ze in haar hoofd had, moest ze harder werken dan gedacht. Ze was best tevreden met haar 5e plaats in 11.21.69. Dat dit eigenlijk méér dan best was, realiseerde zij zich toen werd omgeroepen dat haar tijd Nederlands Seasons Best was in haar leeftijdscategorie! Qua punten was ze ook hier 2e van het hele veld.

De werpnummers

Drie werpnummers deze keer. Bij afwezigheid van Carolien is Weia Reinboud de enige die kan kogelslingeren. Haar 26m08 vond ze zelf redelijk. Zo kwalificeerde zij ook haar 25m42 bij het speerwerpen, wat toch een 6e plaats betekende en ruim 900 punten opleverde voor de ploeg. Harnie Mertosemito kwam met de speer tot een afstand van 20m83 en bij het kogelstoten kon zij als enige Hellas-deelnemer de punten binnenhalen: haar 6m43 betekende tevens een PR.

De springnummers

Selma had opnieuw ruzie met de afzetbalk. Gelukkig had ze wel weer een sprong over de 4 meter: 4m08 leverde haar een 10e plaats op.

Omdat ik zelf bij het hoogspringen als jurylid was ingedeeld, kon ik dat onderdeel goed in de gaten houden. In de eerste groep sprong Jorien een PR: heel fijn en redelijk makkelijk over 1.40m, goed voor een 2e plaats. In de tweede groep haalde Weia met een beetje moeite 1.25m en durfde daarna een echte sprong over 1.30m niet meer aan. Haar 1.25m is voor haar leeftijdscategorie wel heel hoog en leverde daarom het hoogste aantal punten op een individueel nummer op van de hele wedstrijd: maar liefst 1034 punten!

De hele dag hadden wij een beetje in de middenmoot gestaan, maar de tussenstanden waren niet helemaal eerlijk: wij hadden namelijk op het kogelstoten en het verspringen alleen een deelnemer in de 2e groep en lange tijd waren van deze onderdelen alleen de uitslagen van de 1e groep verwerkt, en hadden wij dus voor 2 onderdelen nul punten. Toen wij eenmaal voor alle onderdelen punten hadden binnengesleept, was de tussenstand tijdelijk onzichtbaar gemaakt om de spanning erin te houden. Gelukkig hadden we op het thuisfront iemand die de uitslagen in een Excel-sheet aan het bijhouden was (dank je wel Ronald!) en daardoor wisten we dat we vóór de afsluitende estafette inmiddels bovenaan stonden. Met een behoorlijke voorsprong op Rotterdam Atletiek.

De estafette

De afsluitende Zweedse estafette werd ruimschoots gewonnen door Rotterdam Atletiek. Het Hellas-team werd 7e in 2.45.53, 12 seconden langzamer dan de winnaars. Wij zijn eigenlijk allang blij dat we 4 vrouwen hebben die de 400m (Mariet Hefting), 300m (Jorien), 200m (Pascale) en 100m (Selma) kunnen en willen lopen. Lekker genieten en het stokje veilig over de finish brengen, dat is ons motto. Nou ja, het motto van de ploegleider. Want voor mij is kunnen meedoen met een Masters-team belangrijker dan winnen.

Maar winnen is wel leuk! Ook al heb je dan, als je na nummer 3 en nummer 2 als winnaar naar het podium mag, bijna geen plek meer om op het bovenste treetje te staan. Maar als je goed naar de podiumfoto kijkt, dan zie je ze allemaal, de vrouwen van het Nederlands Kampioensteam: Harnie, Lorraine, Selma, Pascale, Mariet, Weia, Jorien en Petra. Die hier niet hadden gestaan zonder de vrouwen uit de voorrondes: Agnes, Carolien en Michelle. Een mooi Hellas Elftal!

Volgend jaar zijn wij terug om onze titel te verdedigen. Dan hopelijk met nog meer vrouwen én het liefst met ook weer een mannenteam.

Petra Das, ploegleider