Het parcours was niet moeilijk, wat ik wel jammer vind, want ik hou van moeilijk: bergen, bochten, zand etc. Nee het was gras en grind. Dus dat het hard zou gaan wist ik wel. En dat was ook zo.

Ik had me voorgenomen om in de kopgroep te zitten dus ik moest aan de bak. In de 1e ronde van bijna 2 km lag ik 4e met 2 vrouwen 50 voor me...Dus dat moest ik behouden. Dat is in ieder geval een medaille..... Ja zo werkt dat in mijn hoofd    Toch ook gedacht: je moet een beetje genieten Agnes, je kunt weer lopen en dat had ik 3 weken geleden niet gedacht, want ik val van de ene blessure in de andere.  Dus bij elke ronde gedacht "enjoy running".

Het was stuivertje wisselen met de Finse. Zij liep heel goed en ik wist dit wordt lastig. Uiteindelijk in ronde 4 zakt de 1e vrouw 50 in. De Finse loopt nu voor mij en gaat haar voorbij. Oeps, dan moet ik haar ook inhalen. Ik hoor hijgen en denk, poeh ze heeft het veel zwaarder dan ik.

Dus dan wordt ik nog fanatieker, zilver is mooier dan brons. Dus hard er voorbij. Gelukkig ze kan niet volgen. Inmiddels komen we al bij het laatste stuk richting finish. Eindsprint eruit persen, maar helaas win ik op 1 seconde na niet. Maar SUPER BLIJ, gewoon zilver op het WK. Besef heb ik pas bij de medaille ceremonie. Wauw mijn dag/ week/ jaar kan niet meer kapot. 

Thanxxx aan Jos en mijn leuke fanatieke atleten van HDRT Hellas met wie ik graag (hard) train.

Groetjes van Agnes Schipper uit een fantastisch mooi Finland 

PS ik loop zondag 3 juli nog de 5km op de baan.

Agnes Schipper